বহু সময়ত আমাৰ এনেকুৱা হয়, যেতিয়া আমি ঘৰৰ পৰা কিবা কাম কৰিবলৈ ওলাই যাওঁ আৰু তেতিয়া আমি প্ৰায়ে পাহৰি যাওঁ আমাৰ গুৰুত্বপূৰ্ণ কামবোৰ। কেতিয়াবা চাবিটো হাততে ৰৈ যায় আৰু আমি গোটেই ঘৰখনতে বিচাৰি থাকোঁ। আহক জানো কিয় এনেকুৱা হয় আমাৰ..
আপুনিও সৰু সৰু কথাবোৰ সোনকালে পাহৰি যায় নেকি? প্ৰায়ে ঘৰৰ পৰা বস্তু কিনিবলৈ ওলাই গৈছিল আৰু আনিবলৈ পাহৰি থাকে। বহু সময়ত এনেকুৱাও হয় যেতিয়া আমাক কিবা এটা লাগে আৰু আমি ক’ত থাকে সেই বস্তুটো আমি বিচাৰি থাকোঁ বেলেগ কৰবাত। ক’ৰবাত বহি তাতে কিছু বস্তু এৰি থৈ অহা হয় প্ৰায়ে। বহু ধৰণৰ সমস্যাৰ বাবে পাহৰি যোৱাৰ এই ৰোগ হয়। আপুনি কেতিয়াবা ভাবিছেনে আমি কিয় কথাবোৰ পাহৰি যাওঁ? নে আমাৰ স্মৃতি শক্তি কম…
এনে লোকে আনতকৈ বেলেগ ধৰণে চিন্তা কৰে-
সৃষ্টিশীল মানুহৰ বিষয়ে কোৱা হয় যে তেওঁলোকে পুৰণি কথাবোৰ সোনকালে পাহৰি যায়। বিশেষজ্ঞসকলৰ মতে পাহৰি যোৱাৰ অভ্যাস থকা লোকসকলে অসাৰ বস্তুক গুৰুত্বপূৰ্ণ বস্তুৰ পৰা পৃথক কৰাৰ কলা আয়ত্ত কৰিছে। অৰ্থাৎ তেওঁলোকৰ ক্ষমতা সম্পূৰ্ণ বেলেগ। এনে লোকৰ চিন্তা সম্পূৰ্ণ বেলেগ। এনে লোকে যিকোনো সমস্যা বেলেগ ধৰণেৰে সমাধান কৰে। নিশ্চিতভাৱে অস্বস্তিকৰ যদিও ইয়াক সঁচা বুলি গণ্য কৰা হয়। যদিও এইটোও সঁচা যে পাহৰি যোৱাক ভাল বুলি গণ্য কৰা নহয়।
বিজ্ঞানে কি কয়-
এই বিষয়ত গৱেষণা কৰি থকা বিজ্ঞানীয়ে বিশ্বাস কৰে যে যদি কাৰোবাৰ জীৱনটো অবিৰতভাৱে আৰু অতি দ্ৰুতগতিত সলনি হৈ থাকে, তেন্তে তেওঁ আনতকৈ সোনকালে কিবা এটা পাহৰি যাব আৰু তেওঁৰ স্মৃতিশক্তিও দুৰ্বল হৈ পৰে আৰু এইটো এটা অভ্যাসত পৰিণত হয়।বিজ্ঞানৰ মতে আমি যি মনত ৰাখোঁ, দেখা বা শুনা, ভৱিষ্যতৰ পৰিকল্পনা আমাৰ স্মৃতিৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰে।
পাহৰি যোৱাটো গুৰুত্বপূৰ্ণ-
গৱেষকসকলৰ মতে আজি আমাৰ জীৱনত বিভিন্ন পৰিৱৰ্তন ঘটিছে। এনে পৰিস্থিতিত আমাৰ মনটোৱেও অপ্ৰয়োজনীয় বস্তু, পৰিঘটনা আৰু স্মৃতিবোৰ আঁতৰাই পেলায়। সেইবাবেই সদায় নতুন নতুন কথা শিকি থাকিব লাগে। নতুন কিবা এটা শিকিবলৈ হ’লে আগতে শিকি অহা কথাবোৰো পাহৰি যোৱাটো প্ৰয়োজনীয়, যিবোৰ কথাৰ কোনো প্ৰয়োজনীয়তা। এই কাৰণেই আমাৰ স্মৃতিশক্তি ব্যৱস্থাই আমাৰ স্মৃতিৰ পৰা অপ্ৰয়োজনীয় বস্তুবোৰ মচি থাকে আৰু আমি সেইবোৰ কথা পাহৰি গৈ থাকোঁ।