কণী হৈছে পুষ্টিকৰ উপাদানৰ ভঁৰাল। কণীত স্বাস্থ্যকৰ কলেষ্টেৰল পোৱা যায়। যাৰ বাবে যিসকল লোকৰ শৰীৰত ইতিমধ্যে কলেষ্টেৰলৰ মাত্ৰা বেছি থাকে তেওঁলোকে ইয়াক খাবলৈ ভয় কৰে। বেছিভাগ মানুহেই ব্ৰেকফাষ্টত সিজোৱা কণী বা কণীৰ অমলেট খাই ভাল পায়। এই কাৰণেই যিসকল লোকৰ শৰীৰত ইতিমধ্যে কলেষ্টেৰলৰ মাত্ৰা বেছি থাকে, তেওঁলোকে কণী বা কণীৰ পৰা বনোৱা যিকোনো বস্তু খাবলৈ ভয় কৰে। কলেষ্টেৰল দুবিধ হয়নে-
কলেষ্টেৰল দুই প্ৰকাৰৰ – কম ঘনত্বৰ লিপ’প্ৰটিন (LDL) বা ‘বেয়া’ কলেষ্টেৰল, আৰু উচ্চ ঘনত্বৰ লিপ’প্ৰটিন (HDL), বা ‘ভাল’ কলেষ্টেৰল। কণীত ভাল আৰু বেয়া দুয়োটা কলেষ্টেৰল থাকে। কণীৰ কথা আহিলে ইয়াত এল ডি এল আৰু এইচ ডি এল দুয়োটা কলেষ্টেৰল থাকে। ৱেবএমডিৰ তথ্য অনুসৰি এটা ডাঙৰ কণীত প্ৰায় ১৮৬ মিলিগ্ৰাম কলেষ্টেৰল থাকে, যিটো গোটেই কুহুমত থাকে। কিন্তু মন কৰিবলগীয়া যে কণীকে ধৰি খাদ্যৰ কলেষ্টেৰলে বেছিভাগ মানুহৰে তেজৰ কলেষ্টেৰলৰ মাত্ৰাত বিশেষ প্ৰভাৱ নপৰে।
কণী খোৱাৰ ফলত বেছিভাগ অংশগ্ৰহণকাৰীৰ কলেষ্টেৰলৰ ওপৰত প্ৰভাৱ অতি কম। খাদ্যৰ কলেষ্টেৰল আৰু তেজৰ কলেষ্টেৰলৰ মাজৰ সম্পৰ্ক জটিল আৰু ব্যক্তিভেদে বেলেগ বেলেগ। কণীয়ে মগজুৰ বাবে ক’লিন আৰু চকুৰ স্বাস্থ্যৰ বাবে কুহুমত থকা যৌগকে ধৰি প্ৰ’টিন, ভিটামিন আৰু খনিজ পদাৰ্থৰ দৰে মূল্যৱান পুষ্টিকৰ উপাদান প্ৰদান কৰে।