আজিৰ যুগত ডায়েবেটিছ ৰোগ অতি দ্ৰুতগতিত বিয়পি পৰিছে। কেৱল ভাৰততে প্ৰায় ৭.৭ কোটি লোক ডায়েবেটিছ ৰোগী। সাধাৰণতে কোৱা হয় যে অত্যধিক মিঠাই খালে ডায়েবেটিছ হয়। কিন্তু স্বাস্থ্য বিশেষজ্ঞসকলে এই বিষয়ত বেলেগ বেলেগ মত দিয়ে। তেওঁ কয় যে বেছিকৈ মিঠাই খালে ডায়েবেটিছ নহয়। আচলতে ডায়েবেটিছ এটা দীৰ্ঘদিনীয়া সমস্যা তেজত গ্লুক’জৰ মাত্ৰা বৃদ্ধি পায়। মিঠাই খোৱাটো কাৰণ হ’ব পাৰে কিন্তু ই একমাত্ৰ কাৰণ হ’ব নোৱাৰে। ইয়াৰ আঁৰত আৰু বহুতো ডাঙৰ কাৰণ আছে। মিঠাইৰ বাহিৰে আন কি কি মধুমেহ ৰোগৰ কাৰণ জানো আহক।
ডায়েবেটিছৰ কাৰণ মেদবহুলতা আৰু উচ্চ বি পি, ইয়াৰ মূল কাৰণ মেদবহুলতাই ডায়েবেটিছক আমন্ত্ৰণ জনোৱাৰ এটা প্ৰধান কাৰণ। ক্ষীণ লোকতকৈ মেদবহুল লোকৰ ডায়েবেটিছ ৰোগৰ সম্ভাৱনা বেছি। শৰীৰত যেতিয়া অত্যধিক চৰ্বি জমা হয় তেতিয়া শৰীৰত কলেষ্টেৰলৰ মাত্ৰা অধিক হৈ পৰে আৰু এনে পৰিস্থিতিত ডায়েবেটিছৰ সম্ভাৱনা বাঢ়ি যায়। মেদবহুলতাৰ লগতে উচ্চ বি পিকো ডায়েবেটিছৰ কাৰণ বুলি গণ্য কৰা হয়। শৰীৰত কলেষ্টেৰলৰ মাত্ৰা বৃদ্ধি হ’লে ৰক্তচাপ সদায় উচ্চ হৈ থাকে, এনে লোকৰ মধুমেহ ৰোগ হোৱাৰ সম্ভাৱনা আনতকৈ বেছি।
ইয়াৰ বাহিৰেও ব্যায়ামৰ অভাৱে শৰীৰত ডায়েবেটিছৰ সম্ভাৱনা বৃদ্ধি কৰে। আচলতে আমি যেতিয়া শাৰীৰিক ক্ৰিয়া-কলাপ নকৰো তেতিয়া শৰীৰত ইনচুলিন প্ৰতিৰোধ ক্ষমতা প্ৰভাৱিত হয় আৰু ডায়েবেটিছৰ সম্ভাৱনা বৃদ্ধি পায়। যিসকল লোকৰ পৰিয়ালত ইতিমধ্যে ডায়েবেটিছ ৰোগত আক্ৰান্ত হৈছে তেওঁলোকৰ ডায়েবেটিছ হোৱাৰ সম্ভাৱনা আনতকৈ বেছি। ইয়াৰ উপৰিও হৰম’নৰ ভাৰসাম্যহীনতাও ডায়েবেটিছৰ প্ৰধান কাৰণ বুলি ধৰা হয়। বিশেষকৈ গৰ্ভাৱস্থাত প্লেচেণ্টাই বিশেষ হৰম’ন নিৰ্গত কৰে, যাৰ ফলত ইনচুলিন প্ৰতিৰোধ ক্ষমতাৰ সৃষ্টি হয়। যদি অগ্নাশয়ৰ তন্ত্ৰই ইনচুলিন প্ৰতিৰোধ ক্ষমতা অতিক্ৰম কৰিব পৰাকৈ পৰ্যাপ্ত পৰিমাণৰ ইনচুলিন উৎপাদন কৰিব নোৱাৰে তেন্তে গৰ্ভাৱস্থাত ডায়েবেটিছৰ সম্ভাৱনা বৃদ্ধি পায়।