বিবাহ এদিন বা দুদিনৰ যাত্ৰা নহয়, (Challenges After Marriage) ই এক জীৱন যোৰা যাত্ৰা। প্ৰায়ে বিবাহৰ আৰম্ভণি বৰ সুন্দৰ হয়। কিন্তু কেইবছৰমানৰ পিছত সম্পৰ্কৰ বাস্তৱতা চৰ্চালৈ আহে। সময়ৰ লগে লগে প্ৰাৰম্ভিক ৰোমাঞ্চ কমিবলৈ আৰম্ভ কৰে। ইয়াৰ লগতে চাকৰি, পৰিয়াল আৰু সন্তানৰ দায়িত্বও বাঢ়ি যায়। এই অসুবিধাবোৰৰ লগে লগে কিছুমান সম্পৰ্ক অধিক মজবুত হৈ উঠে যদিও কিছুমানে এই দায়িত্বৰ বোজাত ক’ৰবাত হেৰাই যায়।
বেছিভাগ দম্পতীৰেই সময়ৰ লগে লগে যোগাযোগৰ ব্যৱধান বাঢ়ি যায়। আৰম্ভণিতে য’ত ঘণ্টাৰ পিছত ঘণ্টা কথা-বতৰা হৈছিল, বিবাহৰ কেইবছৰমানৰ পিছত কথা-বতৰা কেৱল প্ৰয়োজন অনুসৰি হ’বলৈ আৰম্ভ কৰে। দম্পতীয়ে ইজনে সিজনৰ কথা শুনা আৰু বুজা বন্ধ কৰি দিয়ে, যাৰ ফলত ভুল বুজাবুজি আৰু দূৰত্বৰ সৃষ্টি হয়। এনে পৰিস্থিতিত সম্পৰ্কটো অতি দুৰ্বল হৈ পৰিব পাৰে।
আশাৰ বোজাই যিকোনো সম্পৰ্ক নষ্ট কৰিব পাৰে। যদি বিবাহৰ দৰে সম্পৰ্কৰ কথা আহে, তেন্তে ইয়াত দম্পতীহাল ইজনে সিজনৰ ওপৰত সম্পূৰ্ণ নিৰ্ভৰশীল হৈ পৰে। ইয়াৰ ফলত ইজনে সিজনৰ পৰাও আশা বৃদ্ধি পায়। এনে পৰিস্থিতিত যেতিয়া আশা-আকাংক্ষা পূৰণ নহয়, তেতিয়াই আৰম্ভ হয় কাজিয়া আৰু ক্ষোভৰ।
পৰিয়াল আৰু দম্পতীৰ ওচৰ-চুবুৰীয়া মানুহেও তেওঁলোকৰ পৰা কিছুমান কথা আশা কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰে, যিবোৰ সময়ৰ লগে লগে তেওঁলোকৰ বাবে হেঁচাত পৰিণত হ’ব পাৰে। বিয়াৰ কেইবছৰমানৰ পিছত সন্তানৰ পৰিকল্পনা, শহুৰেকৰ আশা, সমাজৰ ঠাট্টা-মস্কৰা আদি কথাবোৰ বাঢ়িবলৈ আৰম্ভ কৰে, যাৰ ফলত দম্পতীহালৰ সম্পৰ্কতো বেয়া প্ৰভাৱ পৰিব পাৰে।
