ফাগুন আৰু প্ৰেম দুটাই এটা মুদ্ৰাৰ ইপিঠি সিপিঠি। হয় ,ফাগুন মানেই নিলাজ, ফাগুন হ’ল উতনুৱা চঞ্চলা পখিলী ।শীতৰ সেমেকা নিশা বিদায় বেলাতে ফাগুনৰ আগমন ।ৰঙা মদাৰো যেন চঞ্চল উতনুৱা ফাগুনৰ পছোৱাত।সেই ফাগুনৰ এটা বিশেষ দিন চেইন্ট ভেলেন্টাইনৰ নামত ১৪ফ্ৰেব্ৰুৱাৰী দিনটো ।ফাগুন আহে সংগোপনে নৈপৰীয়া গাভৰুৰ বুকুৰ আচল খহাই । চঞ্চলা পখিলী হৈ ক’ত দিনৰ আবেগৰ বৰষুণ নমাই।প্ৰেম ভালপোৱা এইবোৰ জীয়াই থকাৰ চালিকা শক্তি।জীৱনত প্ৰেম হ’ব লাগিব নহ’লে জীয়াই থকাৰ সাৰ্থকতা ক’ত।প্ৰেম মানে অকল ডেকা গাভৰু ৰ কথা কোৱা নাই । জীৱনৰ প্ৰথম প্ৰেম মা তাৰ পিছত দেউতা এনেকৈ ভাইটি ভন্টিৰ লগত প্ৰেম হয়।
প্ৰেমৰ কোনো সংজ্ঞা নাই। ই এনেকুৱা এটা শব্দ ই কাৰোবাক শূন্যৰ পৰা এক বনাই দিব পাৰে আৰু কাৰোবাক একৰ পৰা শূন্য বনাই দিব পাৰে।প্ৰেমে পূৰ্ণতা আনে জীৱনলৈ।
১৪ফ্ৰেৱ্ৰুৱাৰী দিনটো প্ৰেমৰ এটা বিশেষ দিন প্ৰেমিক প্ৰেমিকাৰ বাবে । কিন্তু সেই মাত্ৰ এটা দিনেই কিয় প্ৰেমৰ নামত । প্ৰতিটো দিনেই প্ৰেমৰ দিন হওক । প্ৰতি খোজতে সাহসেৰে আগুৱাই যোৱাৰ প্ৰতিশ্ৰুতি দিয়ক , দুহাতেৰে দুয়োজনে পৃথিৱীৰ সকলো সুখ দুখৰ সমভাগী হওঁক। জীৱনৰ কাঁইটীয়া বাটত ইজনে সিজনক সহায়ক হওক । এই বিশেষ দিনটোত প্ৰেম কৰি হাজাৰ হাজাৰ টকা খৰচ কৰি পাছত অকনমান অজুহাততে আতৰি যোৱা চতুৰ প্ৰেমিক প্ৰেমিকাৰ অভাৱ নাই । কবলৈ বাধ্য আজিৰ প্ৰজন্মৰ মাজত কিছু আছে ।প্ৰেমৰ নামত প্ৰেমিকাক ৩৫ টা টুকুৰা কৰা প্ৰেমিকো আছে । এইখন দেশতে প্ৰেয়সীৰ মৃত্যুত শিৰত সেন্দুৰ দি পত্নীৰ মৰ্যদা দিয়া প্ৰেমিকো আছে । প্ৰেমে সৃষ্টি কৰে ধ্বংস নকৰে।মোৰ এটি অনুভৱ প্ৰেমৰ নামত
কবিতাৰ শিৰোনামা: বদনামী ফাগুন
নিলাজ ফাগুনৰ পছোৱাত
ক’ত যৌৱন চঞ্চল হয়
ৰঙা মদাৰৰ আগমনেই
ফাগুন অহাৰ কথাকে কয় ।
সেই উতনুৱা ফাগুনৰ লগত
মিতিৰালি কৰি মোক
তোমাৰ মৰমত
মাতাল হ’বলৈ
নিদিবা ।
প্ৰেমৰ নামত
ভুৱা প্ৰতিশ্ৰুতি নিদিবা,
যদিহে নোৱাৰা পালন কৰিব ।
মইতো থাকিব লাগিব জীয়াই
তোমাৰ স্মৃতি সাৱটি ,
তুমি অতীত পাহৰি
বৰ্তমানক আদৰিলা চতুৰতাৰে।
আৰু মই হৃদয়ৰ দুৱাৰ বন্ধ কৰি
কৃত্ৰিম হাহিৰে জীয়াই আছো
দুচকুৰ পানী
এতিয়া একোটা শিল হ’ল।
জীয়া শিলে কথা কোৱা শুনিছা জানো
কেতিয়াবা…….…।
লেখক,অনিমা বৰা
অসয়বাৰী গাওঁ
পো:আ:চৌতাং