ডায়েবেটিছ ৰোগত আক্ৰান্ত মুখ্যমন্ত্ৰী অৰবিন্দ কেজৰিৱালে আদালতত আবেদন কৰি ভিডিঅ’ কনফাৰেন্সিঙৰ জৰিয়তে নিয়মীয়াকৈ তেজৰ পৰীক্ষা আৰু চিকিৎসকৰ পৰামৰ্শৰ অনুমতি বিচাৰিছিল। এই সন্দৰ্ভত ইডিয়ে দাবী কৰে যে তেওঁ জেলত আম খাই আছে। কেজৰিৱালৰ আবেদনৰ ওপৰত ৰাউছ এভিনিউ আদালতত শুনানিৰ সময়ত ইডিয়ে আদালতৰ সন্মুখত দাবী কৰিছে যে টাইপ-২ ডায়েবেটিছত আক্ৰান্ত হোৱাৰ পিছতো অৰবিন্দ কেজৰিৱালে প্ৰতিদিনে আম আৰু মিঠাইৰ দৰে উচ্চ চেনিযুক্ত খাদ্য গ্ৰহণ কৰি আছে। এই সন্দৰ্ভত দিল্লীৰ কেবিনেট মন্ত্ৰী আতিশীয়ে কয় যে যোৱা কেইবাদিনো ধৰি তেওঁৰ তেজৰ চেনিৰ মাত্ৰা ৩০০ মিলিগ্ৰাম/ডেচিলিটাৰৰ ওপৰত অবিৰতভাৱে আছে। অৰবিন্দ কেজৰিৱালে বাৰে বাৰে অনুৰোধ জনোৱাৰ পিছতো তেওঁক ইনচুলিন নিদিয়াৰ বাবে তেওঁৰ চেনিৰ মাত্ৰা বৃদ্ধি পাইছে।
এইবোৰ ঘটনাই এটা প্ৰশ্নৰ উত্থাপন কৰিছে যে ডায়েবেটিছ ৰোগীয়ে আম খাব নালাগে নেকি? খাদ্যৰ প্ৰয়োজন হ’লেও কিমান খাব লাগে আৰু কি কি সাৱধানতা অৱলম্বন কৰিব লাগে? এই সকলোবোৰ প্ৰশ্নৰ উত্তৰ জানো আহক-
বহু চিকিৎসকে কয় যে আমত প্ৰাকৃতিকভাৱে চেনি (ফ্ৰুক্ট’জ) থাকে, যাৰ ফলত আন প্ৰকাৰৰ চেনিৰ তুলনাত তেজত চেনিৰ মাত্ৰা অলপ কম প্ৰভাৱ পৰিব পাৰে। অৱশ্যে আম মিঠা আৰু তথাপিও ইয়াত প্ৰচুৰ পৰিমাণে কাৰ্বহাইড্ৰেট থাকে, যাৰ ফলত তেজত চুগাৰৰ মাত্ৰা বৃদ্ধি পাব পাৰে। গতিকে, ডায়েবেটিছ ৰোগীয়ে আম খাব পাৰে, কিন্তু সীমিত পৰিমাণত। একে সময়তে যদি কাৰোবাৰ চুগাৰৰ মাত্ৰা সদায় বেছি হয় তেন্তে আম খোৱাৰ পৰা বিৰত থাকিব লাগে। আমৰ সঠিক পৰিমাণ ৰোগীৰ ডায়েবেটিছ নিয়ন্ত্ৰণ, ঔষধ আৰু কাৰ্যকলাপৰ মাত্ৰাৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰে।
আম খোৱাৰ সময়ত পৰিমাণৰ কথা মনত ৰখাটো অতি প্ৰয়োজনীয়। ডায়েবেটিছ ৰোগীয়ে আমৰ সৰু টুকুৰা (প্ৰায় ১০০ গ্ৰাম)তকৈ বেছি খাব নালাগে। লগতে আম খোৱাৰ উপযুক্ত সময়ো গুৰুত্বপূৰ্ণ। খাদ্য খোৱাৰ পিছত নহয়, ৰাতিপুৱাৰ ব্ৰেকফাষ্টৰ লগত বা কিছু ফলৰ লগত খালে ভাল।
ডায়েবেটিছ ৰোগীৰ বাবে আম নিশ্চিতভাৱে উপকাৰী, কিন্তু বেছি পৰিমাণে খালে তেজত চুগাৰৰ মাত্ৰা অতি দ্ৰুতগতিত বৃদ্ধি পাব পাৰে। ইয়াৰ ফলত ভাগৰুৱা, পিয়াহ, সঘনাই প্ৰস্ৰাৱ কৰা আৰু দৃষ্টিশক্তি ম্লান হোৱা আদি লক্ষণ দেখা দিব পাৰে।