কিছুমান মানুহৰ দাইল খোৱাৰ পিছত পেট ফুলাৰ সমস্যা হয়। এনে পৰিস্থিতিত প্ৰায়ে কোৱা হয় যে প্ৰেচাৰ কুকাৰত দাইল ৰান্ধিলে ইউৰিক এচিড উৎপন্ন হয়। কিছুমান বিশেষ বস্তু খোৱাৰ প্ৰথা ভাৰতীয় সংস্কৃতিত বহুদিনৰ পৰাই আছে। উদাহৰণ হিচাপে দাইল। ভাৰতীয় পাকঘৰত দুপৰীয়াৰ আহাৰত দাইল অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ। ভাৰতৰ বিভিন্ন স্থানত বিভিন্ন ধৰণেৰে দাইল প্ৰস্তুত কৰা হয়। কিন্তু বহুতৰে সমস্যাটো হ’ল দাইল খালে পেট ফুলা আৰু চৰ্বিৰ সমস্যাৰ সন্মুখীন হয়। এনে লোকৰ হয়তো দাইল সঠিকভাৱে হজম নহয়। ইয়াৰ আঁৰৰ কাৰণ হ’ল যে প্ৰেচাৰ কুকাৰত দাইল ৰান্ধিলে ইউৰিক এচিড বৃদ্ধি পায়।
মচুৰ দাইল ৰন্ধাৰ সময়ত ওপৰত যি ফেন গঠন হয় সেয়া চেপনিন, প্ৰটিন আৰু ষ্টাৰচৰ বাবে হয়। এই চেপনিন দাইলত সীমিত পৰিমাণে পোৱা যায়। এইবোৰ আমাৰ শৰীৰৰ বাবে বিপদজনক নহয়। কাৰণ ই আমাৰ বাবে এন্টিঅক্সিডেন্টৰ দৰে কাম কৰে। যদি আপুনি প্ৰেচাৰ কুকাৰত দালি ৰান্ধি আছে তেন্তে এই ফেন আঁতৰোৱাৰ প্ৰয়োজন নাই। আনহাতে যদি আপুনি বৃদ্ধি পোৱা ইউৰিক এচিড নিয়ন্ত্ৰণ কৰিব বিচাৰে তেন্তে এইবোৰ কাম কৰক-
যদি শৰীৰত ইউৰিক এচিড বৃদ্ধি পায় তেন্তে পানীৰ পৰা আৰম্ভ কৰিব লাগে। সুযোগ পালেই প্ৰচুৰ পৰিমাণে পানী খাব লাগে।
আপোনাৰ খাদ্যাভ্যাস নিয়ন্ত্ৰণ কৰক। খোৱাৰ সময়ত কি আৰু কিমান খাই আছে সেইটো নিশ্চয় মনত ৰাখিব। যাতে ইউৰিক এচিড নিয়ন্ত্ৰণত থাকে।
কিছুমান দাইলত পিউৰিনৰ পৰিমাণ কম থাকে। দাইল খোৱাৰ সময়ত সেউজীয়া বা বাদামী ৰঙৰ দাইল বাছি লওক, ই স্বাস্থ্যৰ বাবে উপকাৰী।