গাইক হিন্দু ধৰ্মত শ্রদ্ধা কৰা হয় । শাস্ত্ৰ অনুসৰি, ৰাতিপুৱা গা ধুই গাইক স্পৰ্শ কৰিলে সকলো পাপ মোচন হৈ যায়। বেদতো গাইক যথেষ্ট গুৰুত্ব দিয়া হৈছে। বেদৰ মতে, গাইৰ মাজত দেৱতা বাস কৰে। যিকোনো শুভ কামত গাইৰ ঘিউ, গোবৰ বা গাইৰ মুত্ৰ বিশুদ্ধ কৰণৰ বাবে ব্যৱহাৰ কৰা হয়। আমি আপোনাক গাইৰ সৈতে কেনেকুৱা ব্যৱহাৰ কৰিব নালাগে আৰু কেনেকুৱা ব্যৱহাৰ কৰিব নালাগে তাৰ বিষয়ে সবিশেষ জনাম।
বিশ্রাম কৰা গৰুক খেদাই দিয়া, যিজন ব্যক্তিয়ে বিশ্রাম লৈ থকা গাইজনীক খেদাই পঠিয়াই তেওঁ পাপৰ অংশীদাৰ হয়। আৰু পুনৰ জন্মত তেওঁ ঘৰে ঘৰে ঘূৰি ফুৰিব লগীয়া হ’ব। লগতে জনা উচিত যে গৰু বহি থকা স্থানত ঋণাত্মক শক্তি নাইকিয়া হৈ পৰে।
গাখীৰ পোৱালীৰ বাবে গাখীৰ বচাই নাৰাখা, কিছুমান লোকে গাইৰ পৰা গাখীৰ খিৰাই লোৱাৰ পাছত পোৱালীৰ বাবে বাকী থকা গাখীৰখিনিও খিৰাই লয়। এনে কৰাটো মহাপাপ বুলি কোৱা হয়। এনে গাখীৰ খিৰোৱা আৰু পান কৰা দুয়োজন পাপৰ অংশিদাৰ হৈ পৰে।
গাইক মাতৃৰ স্থানত ৰখা যায়, সেয়হে এনে পৰিস্থিতিত গাইক কেতিয়াও মাৰপিট কৰিব নালাগে। গাইক মাৰপিট কৰাজনৰ নিজ মাতৃক মাৰপিট কৰা মানুহৰ দৰে পাপৰ অংশ ভুগিব লগীয়া হয়। এনে লোকৰ পৰৱৰ্তী জন্ম পশুৰ যোণীত হয়।
পানী খাই থকা গাইক খেদাই দিয়া, যিজন ব্যক্তিয়ে পানী খাই থকা গাইক আঁতৰাই আনে তেওঁলোক পাপৰ অংশীদাৰ হৈ পৰে। এনে লোকসকল নৰকত যায়। আনহাতে, যিসকলে গৰুৰ বাবে বাসস্থান আৰু চৰণীয়া ঠাই তৈয়াৰ কৰে তেওঁলোক ভাগ্যৱান ওচৰত প্রিয় হয়, এনে লোক স্বৰ্গলৈ যায়।