এজন যুৱকে বিয়াৰ প্ৰতিশ্ৰুতি দি শেষত বিয়া নকৰে তেনে ক্ষেত্ৰত ছোৱালীজনীৰ পৰিয়ালে প্ৰতাৰণা কৰাৰ গোচৰ ৰুজু কৰে। উচ্চতম ন্যায়ালয়ে এই গোচৰ খাৰিজ কৰে। ন্যায়াধীশ সুধনশু ঢুলীয়া আৰু ন্যায়াধীশ প্ৰসন্ন বি বৰালে কয় যে বিবাহৰ প্ৰস্তাৱ আৰু ইয়াৰ পিছত বিবাহৰ সূচনা কৰিব নোৱাৰাৰ আঁৰত একাধিক কাৰণ থাকিব পাৰে।
ৰাজু কৃষ্ণ শেদভালকাৰক কৰ্ণাটক উচ্চ ন্যায়ালয়ে ২০২১ চনত বিবাহৰ প্ৰতিশ্ৰুতি প্ৰৱঞ্চনা কৰাৰ বাবে ভাৰতীয় দণ্ডবিধিৰ (আইপিচি) ধাৰা ৪১৭ ৰ অধীনত দোষী সাব্যস্ত কৰিছিল। অপৰাধটো এবছৰলৈকে কাৰাদণ্ড বা জৰিমনা বা দুয়োটাৰে শাস্তিযোগ্য। ৰাজুৱে উচ্চ ন্যায়ালয়ৰ ৰায়ৰ বিৰুদ্ধে উচ্চতম ন্যায়ালয়ত আবেদন কৰিছিল। উচ্চতম ন্যায়ালয়ে ৰায় দি কয়, “এই ন্যায়ালয়ে অতীতত বহুবাৰ স্পষ্ট কৰি দিছিল যে যেতিয়া এজন ব্যক্তিয়ে প্ৰৱঞ্চনা বা প্ৰৱঞ্চনাৰ উদ্দেশ্যৰে আৰম্ভণিৰে পৰা কাম কৰে, ই প্ৰৱঞ্চনাৰ সমান অপৰাধ। এই ক্ষেত্ৰত, দূৰৱৰ্তী কল্পনাত বেছি কাম কৰা হোৱা নাছিল। ‘
অভিযোগ অনুসৰি, প্ৰতিশ্ৰুতিৰ পিছতো কৰ্ণাটকৰ বাসীন্দা ৰাজু আৰু তেওঁৰ পৰিয়ালে এগৰাকী যুৱতীক বিয়া কৰাোৱা নাছিল। সেয়ে কেৱল ৰাজুৱেই নহয়, ভায়েক-ভনীয়েকৰ লগতে যুৱতীগৰাকীয়ে মাতৃৰ বিৰুদ্ধে জালিয়াতিৰ গোচৰ ৰুজু কৰে। যুৱতীগৰাকীয়ে তেওঁৰ এজাহাৰত কয় যে তেওঁৰ পিতৃয়ে ৭৫ হাজাৰ টকাত বিবাহ ঘৰটো ভাড়াত লৈছিল। কিন্তু পিছত তেওঁলোকে গম পালে যে ৰাজুৰ আন ঠাইত বিয়া হৈছিল।
উচ্চতম ন্যায়ালয়ৰ ন্যায়াধীশসকলে কয়, ‘এনে ক্ষেত্ৰত শক্তিশালী আৰু পতিয়ন যোগ্য প্ৰমাণৰ প্ৰয়োজন হয়। তেওঁলোকৰ কোনো প্ৰমাণ নাই। গতিকে ৪১৭ নং ধাৰাত শাস্তিযোগ্য কোনো অপৰাধ সংঘটিত হোৱা নাই’।