🔹ষঠ পূজাৰ ৰীতি-নীতি আৰু তাৎপৰ্যঃ
হিন্দু পঞ্জিকাৰ কাৰ্তিক মাহৰ শুক্ল পক্ষৰ ষষ্ঠ তিথিত পালন কৰা এটি অতি প্ৰাচীন হিন্দু উৎসৱ হৈছে ষঠ পূজা। সূৰ্য্য পূজাৰ এই অনন্য ধৰ্মনিৰপেক্ষ উৎসৱ পূব ভাৰতৰ বিহাৰ, ঝাৰখণ্ড, পূব উত্তৰ প্ৰদেশ ,অসম, আৰু নেপালৰ তৰাই অঞ্চলত পালন কৰা হয়। লাহে লাহে এই উৎসৱে প্ৰব্ৰজনকাৰী ভাৰতীয়ৰ জৰিয়তে সমগ্ৰ বিশ্বতে বিয়পি পৰিল।
“ষঠ” শব্দৰ অৰ্থ “ছয়” আৰু এই উৎসৱটো ছয় দেৱতাক পূজা কৰি পালন কৰা হয়—ভগৱান বিষ্ণু, ভগৱান শিৱ, ভগৱান ব্ৰহ্ম, দেৱী দুৰ্গা, ভগৱান ইন্দ্ৰ, আৰু ভগৱান সূৰ্য্য।
ঘাইকৈ বিহাৰ, ঝাৰখণ্ড, উত্তৰ প্ৰদেশ ৰাজ্যত হিন্দুসকলৰ মাজত ষট্ পূজা পালন কৰা হয়। ষঠ পূজাৰ সাংস্কৃতিক, ধৰ্মীয়, আৰু আধ্যাত্মিক তাৎপৰ্য অপৰিসীম।ষট্ পূজাৰ তাৎপৰ্য,আচাৰ-ব্যৱহাৰ, ৰীতি-নীতি, পৰম্পৰাৰ সম্পৰ্কে এই লেখাটোৰ জৰিয়তে আলোচনা হৈছে
ষঠ পূজা মূলতঃ সূৰ্য্য, পৃথিৱী, পানী, অগ্নিকে ধৰি প্ৰাকৃতিক উপাদানৰ প্ৰতি কৃতজ্ঞতা প্ৰকাশ কৰিবলৈ পালন কৰা হয়। মানুহে বিশ্বাস কৰে যে এই ঐশ্বৰিক শক্তিবোৰে বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডক জীৱিকা, শক্তি আৰু জীৱন প্ৰদান কৰে। এই উৎসৱৰ জৰিয়তে ভক্তসকলে এই মহাজাগতিক সত্তাসমূহক পৰিচালিত কৰা দেৱতাক শ্ৰদ্ধাঞ্জলি জনায়, সুৰক্ষা, সমৃদ্ধি আৰু মংগলৰ বাবে তেওঁলোকৰ আশীৰ্বাদ বিচাৰে।
ষঠটীলা চতুৰ্থী নামেৰে জনাজাত ষঠ পূজাৰ আগৰ সন্ধিয়াৰ পৰা এই উৎসৱ আৰম্ভ হয়। ইয়াৰ আৰম্ভণি হয় দিনটোৰ বাবে উপবাসে থকা বিবাহিত মহিলাসকলে কৰা পূজা (আচাৰ-ব্যৱহাৰৰ পূজা)ৰ পৰা। আনন্দময় বৈবাহিক জীৱন আৰু স্বামীৰ দীৰ্ঘায়ুৰ বাবে আশীৰ্বাদ বিচাৰি সূৰ্য্য, চন্দ্ৰ, পৃথিৱী আৰু জলভাগলৈ প্ৰাৰ্থনা কৰে। নাৰীয়ে ছয় দেৱতাৰ প্ৰতি উগ্ৰ ভক্তি ৰাখি পৰিয়ালৰ কল্যাণ আৰু সমৃদ্ধিৰ বাবে প্ৰাৰ্থনা কৰে।
ষঠ পূজাৰ দিনা ভক্তসকলে সূৰ্য্য উদয়ৰ আগতেই শয্যা ত্যাগ কৰে আৰু আগন্তুক অনুষ্ঠানৰ বাবে প্ৰস্তুতি চলায়। ঘৰৰ ওচৰৰ নদী, পুখুৰী বা নিৰ্দিষ্ট জলভাগত পবিত্ৰ স্নান কৰে। স্নানৰ পিছত ভক্তসকলে পবিত্ৰ গীত আৰু মন্ত্ৰ মাতি উদিত সূৰ্য্যক পানী আগবঢ়ায়। তেওঁলোকৰ মতে এই নৈবেদ্যৰ কাৰ্য্যই পবিত্ৰতা আৰু আধ্যাত্মিক শুদ্ধিৰ প্ৰতীক।
পপী চহৰীয়া
মঙলদৈ,দৰং