এতিয়া শাওণ মাহ। শাওণ মাহৰ সময়ত ভগৱান শিৱক সন্তুষ্ট কৰিবলৈ অতি বিশেষ। কিন্তু বছৰ বছৰ ধৰি নিতৌ শিৱক পূজা কৰি অহা লোকসকলো এটা কথাৰ পৰা অজ্ঞাত। ভগৱান শিৱক সন্তুষ্ট কৰাটো অতি সহজ কাৰণেই ভগৱান শিৱক ভোলানাথ বুলি কোৱা হয়। এগিলাচ পানী আৰু শুকান বেলপাত লৈও সুখী হৈ পৰে ভগৱান শিৱ। মাথোঁ এই কাম সম্পূৰ্ণ ভক্তিৰে কৰা উচিত। এই কাৰণেই ভগৱান শিৱৰ পূজা অতি সহজ বুলি গণ্য কৰা হয়। সেয়েহে বাবে বহু লোকে নিতৌ শিৱক পূজা কৰে। কিন্তু প্ৰতিদিনে শিৱক পূজা কৰা বেছিভাগ মানুহেও নাজানে এটা বিশেষ কথা।
পঞ্চমৃত, বেলপাত্ৰ, ধাতুৰাক ভগৱান শিৱৰ পূজাত অতি শুভ বুলি গণ্য কৰা হয়। ইয়াৰ বাহিৰেও আপুনি দেখিছেনে ভগৱান শিৱক পূজা কৰি থাকোঁতে মানুহে তিনিবাৰ হাত চাপৰি বজায়। এই কাম কৰিলেহে শিৱ পূজা সম্পূৰ্ণ হয় বুলি বিশ্বাস কৰা হয়। কিন্তু ইয়াৰ আঁৰৰ কাৰণ কি জানেনে।
ধৰ্মশাস্ত্ৰ অনুসৰি ৩ বাৰ হাত চাপৰি বজোৱাৰ আঁৰৰ এই বিশেষ কাৰণটো হৈছে মহাদেৱক তেওঁৰ উপস্থিতিৰ কথা জনাবলৈ প্ৰথম হাত চাপৰি বজোৱা হয়। আনহাতে দ্বিতীয়টো হাত চাপৰি বজোৱা হয় যে অনুভৱেৰে যে শিৱৰ পৰা একো নিবিচৰাকৈয়ে আমাৰ ঘৰৰ ভঁৰাল ভৰপূৰ হৈ থাকিব লাগে। শেষৰ হাত চাপৰি বজাই মহাদেৱক তেওঁৰ ভৰিত আমাক ঠাই দিবলৈ প্ৰাৰ্থনা কৰা হয়।
শিৱৰ পৰম ভক্ত ৰাৱণেও শিৱ পূজাৰ সময়ত ৩ বাৰ হাত চাপৰি বজাইছিল বুলি বিশ্বাস কৰা হয়। ইয়াৰ পৰাই তেওঁ লংকাৰ ৰাজ্য পালে। আনহাতে ভগৱান শ্ৰীৰামে যেতিয়া সাগৰৰ ওপৰত এখন দলং নিৰ্মাণ কৰিব বিচাৰিছিল, তেতিয়া এই কামত সফলতা লাভ কৰিবলৈ শিৱক পূজা কৰিছিল আৰু পূজাত ৩ বাৰ হাত চাপৰি বজাইছিল। এই দলং নিৰ্মাণৰ কাম সফলতাৰে সম্পূৰ্ণ কৰি ৰাৱণক বধৰ বাবে লংকালৈ যোৱা বাট সাজু হৈ উঠিছিল।