✍ পৰেশ দাস
কভিড-১৯ৰ বাবে সমগ্ৰ বিশ্বতে শৈক্ষিক, অৰ্থনৈতিক, ৰাজনৈতিক প্ৰেক্ষাপট সলনি হৈছে। সেয়া বিনাদ্বিধাই সত্য। বিশেষকৈ দীৰ্ঘদিন ধৰি বিদ্যালয়সমূহ বন্ধ থকাত ছাত্ৰ-ছাত্ৰীসকল পিছ পৰি গৈছে। সেয়ে ১ ছেপ্টেম্বৰৰ পৰা বিদ্যালয়সমূহ খোলাৰ সিদ্ধান্ত অসম চৰকাৰে গ্ৰহণ কৰিছে আৰু বিদ্যালয়সমূহেও জাননী প্ৰেৰণ কৰিছে। ছাত্ৰ-ছাত্ৰীৰ ভৱিষ্যতৰ কথা চিন্তা কৰি এনে সিদ্ধান্ত গ্ৰহণ কৰিছে যদিও এয়া সমূলি উচিত হোৱা নাই। বৰ্তমানেও দেশৰ পৰিস্থিতি বিদ্যালয় খুলিব পৰাকৈ ভাল হোৱা নাই। দিনে দিনে কৰ’নাৰ গণ সংক্ৰমণ হৈয়ে আছে। তেনে পৰিপ্ৰেক্ষিতত কৰ’না টেষ্ট কৰি এখন জিলাৰ পৰা আন এখন জিলাত গৈ বিদ্যালয়ত যোগদান কৰিলেও ভয় এটা বুকুত থাকি যাব। কাৰণ লকডাউনৰ সময়ত সৰহ সংখ্যক শিক্ষকে ঘৰতে আবদ্ধ হৈ সামাজিক দূৰত্ব মানি চলিছে। এনে পৰিৱেশত ঘৰৰ পৰা বাহিৰলৈ ওলাই যাওঁতে কৰ’না পজিটিভ ওলোৱা সম্ভাবনাই বেছি। তাৰ বাবে দায়ী কোন হ’ব? তাতকৈ পৰিৱেশটো সম্পূৰ্ণ সুস্থ হোৱালৈ অপেক্ষা কৰাটোহে সমীচীন হ’ব। আনহাতে বৰ্তমানেও যাতায়তৰ ব্যৱস্থা সম্পূৰ্ণ সুচল বুলি ক’ব নোৱাৰি। সেয়ে শিক্ষা মন্ত্ৰী আৰু অসম চৰকাৰলৈ বিনম্ৰ অনুৰোধ বিষয়টো আকৌ এবাৰ অনুধাৱন কৰি উচিত পদক্ষেপ গ্ৰহণ কৰক।