✍ ভুপেশ খাটনিয়াৰ
যেতিয়া নভেল কৰোণা ভাইৰাছে প্ৰথমে বিয়পিছিল (বা এই বীজ চটিয়াই দিয়া হৈছিল) সেই কথা প্ৰতিজন নাগৰিকে চৰকাৰে লোৱা সকলো সিদ্ধান্তক কোনো কথা অৱহেলা নকৰাকৈ মানি লোৱাটোয়েই আছিল আমাৰ সামাজিক দায়বদ্ধতা ৷ প্ৰয়োজনত আমি সকলোৱে লাগিলে ইয়াৰ বাবে কোনোবা ভোকত মৰক, কোনোবা পুলিচৰ লাঠি খাই মৰক, কোনোবাই শ শ কিলোমিটাৰ খোজকাঢ়ি মৰক, কাৰোবাৰ ব্যৱসায়িক জীৱিকাই ধ্বংস নহওঁক কিয় তাৰ পিনে কোনো কাণসাৰ নাই ৷ কৰোণা মহামাৰীক লৈ কৰা সকলো নিয়ম আমি যিকোনো ত্যাগৰ মূল্যৰ বিনিময়ত মানি চলি আহিছো। হয়তো কোনোবাই যদি এই বিষয়ে প্ৰশ্ন অৱতাৰণ কৰে তেওঁ হয়গৈ জনস্বাস্থ্য শত্ৰু৷ আমাৰ শ্ৰমিকসকল দিন হাজিৰা কৰি খোৱা লোকসকল যি সকলৰ ৰেচন কাৰ্ডৰ বহী নাই, ৰাস্তাৰ অলিয়ে গলিয়ে দোকানী বা ফেৰীৱালা সকলে কেনেকৈ চলিছে? এতিয়া লাহে লাহে গম পোৱা গৈছে কৰোণা নামৰ নাটকখনৰ স্ক্ৰীপট হয়তো কেতিয়াবাই লিখি থোৱা হৈছিল। সময়ত হয়তু আক্ৰান্তৰ সংখ্যা, মৃতকৰ সংখ্যাৰ লগত লকডাউন, আনলকৰ সিদ্ধান্তৰ কোনো বিজ্ঞান সন্মত সম্বন্ধ দেখা নাযায়। আক্ৰান্তৰ সংখ্যা, সংক্ৰমণৰ সংখ্যা, মৃতকৰ সংখ্যা, এইবোৰৰ বৃদ্ধিৰ হাৰ যিয়েই নহওঁক কিয়, ব্যৱস্থাৰ ঘোষণাবোৰ সময়সূচী অনুসৰি ঘোষিত হৈ থকা যেন লাগে। কম সংখ্যক “কেচ” থাকোতে সম্পূৰ্ণ লকডাউন আৰু “কেচ” আকাশলংঘী হোৱাৰ সময়ত শিঠিলকৰণে হয়তু তাকেই প্ৰতিফলিত কৰিছে। ঘৰত থাকক সুৰক্ষিত থাকক এই শ্লোগান মানি চলিলে জানো পেটৰ ভাত মিলিব মধ্যবিত্তৰ? যাৰ বাবে চৰকাৰৰ সহনশীলতা শূণ্য। কৰোণাৰ মহামাৰী নামত যেন এক ভেকো ভাওনাহে সেই কথা এতিয়া উপলব্ধি হ’ব ধৰিছ।