চাণক্যৰ মতে অহংকাৰে ধ্বংস কঢ়িয়াই আনে!কেতিয়াও স্বামী-স্ত্ৰীৰ সম্পৰ্কৰ মাজত আহিবলৈ নিদিব অহংকাৰ

চাণক্যৰ মতে অহংকাৰে ধ্বংস কঢ়িয়াই আনে, কেতিয়াও স্বামী-স্ত্ৰীৰ সম্পৰ্কৰ মাজত আহিবলৈ নিদিব অহংকাৰ।
চাণক্য নীতিত কোৱা হৈছে যে যাৰ কাৰণে প্ৰেম জীৱন আৰু বিবাহিত জীৱনত এটা কথাই পতি গ্ৰহণ সংঘাত হয়। যদি এই দোষবোৰ আঁতৰি নাযায়, তেন্তে ব্যক্তিজনৰ সম্পৰ্ক ধ্বংস হৈ যায়। প্ৰেম জীৱন হওক বা বিবাহিত জীৱন হওক, এই দুয়োটা সম্পৰ্কৰ ভেটি বিশ্বাস আৰু প্ৰেমৰ ওপৰত স্থাপন কৰা হয়। সৰু সৰু কথাত স্বামী-স্ত্ৰী আৰু প্ৰেমৰ সম্পৰ্কৰ মাজত কাজিয়া হোৱাটো সাধাৰণ কথা, কিন্তু যেতিয়া এই সম্পৰ্কত সমন্বয়ৰ অভাৱ হয়, তেতিয়া ই বিবাহৰ মূল হৈ পৰে।

যদি আপুনি প্ৰেমৰ সম্পৰ্ক আৰু বিবাহিত জীৱনত সুখ পাব বিচাৰে তেন্তে মানসিক শান্তি আৰু সন্মানবোধ অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ। চাণক্য নীতিত কোৱা হৈছে যে যাৰ কাৰণে প্ৰেম জীৱন আৰু বিবাহিত জীৱনত এটা কথাই গ্ৰহণ সংঘটিত হয়। যদি সেই এটা কথা এই সম্পৰ্কবোৰত আহে, তেন্তে সুখী সম্পৰ্কতো জুই জ্বলি উঠে। সময় থাকিলে যদি এই অসুবিধাবোৰ আঁতৰি নাযায় তেন্তে ব্যক্তিজনৰ সম্পৰ্ক ছাই হৈ পৰে।অহংকাৰ হৈছে সুখী বিবাহিত জীৱনত এক সূৰ্যগ্ৰহণ।

বিবাহিত জীৱনত যেতিয়া স্বামী বা পত্নীৰ মাজত গৌৰৱবোধৰ সৃষ্টি হয়, তেতিয়া সন্মানৰ অন্ত পৰে তাতেই। চাণক্যই কৈছে যে এনে সম্পৰ্কত অপ্ৰয়োজনীয় বিসঙ্গতিৰ মূল কাৰণ হৈছে অহমিকা। অহংকাৰত মদ্যপান কৰা ব্যক্তিৰ বিবাহিত জীৱন উত্তেজনা আৰু দুৰ্দশাত পাৰ হৈ যায়।অহংকাৰ বিবাহিত জীৱনত এক গ্ৰহণৰ দৰে যাৰ নেতিবাচক প্ৰভাৱ দীৰ্ঘদিন ধৰি থাকে। অহংকাৰ বিবাহিত জীৱনৰ কাঁইটৰ দৰে, যাক স্পৰ্শ কৰিলে সুখ আৰু প্ৰেমেৰে ভৰা বেলুন এটা ফাটি ধ্বংস হয়, যিটো পুনৰ ফুলাই দিব নোৱাৰি।

প্ৰেম জীৱনত অহংকাৰে জুই জ্বলাই দিয়ে

চাণক্যই কৈছে যে এজন অহংকাৰী ব্যক্তি কেতিয়াও ভাল প্ৰেমিক হ’ব নোৱাৰে। প্ৰেমৰ সম্পৰ্কত যেতিয়া ইগো আহে তেতিয়া প্ৰেম কমি যায় আৰু দূৰত্ব বাঢ়ি যায়। সম্পৰ্কত গৌৰৱৰ স্থান নাই। যদি প্ৰেম জীৱনে গন্তব্যস্থানত উপনীত হ’বলগীয়া হয় তেন্তে গৌৰৱ এৰি যোৱাটো অতি প্ৰয়োজনীয়।

চাণক্যই কৈছে যে অহংকাৰ ভংগ কৰিহে বিবাহিত জীৱনত প্ৰৱেশ কৰিব লাগে। যদি আপুনি ভাল পোৱা ব্যক্তিজনৰ অহমিকাবোধ থাকে, তেন্তে বিয়াৰ পিছত মিলন ঘটোৱাত অসুবিধা হ’ব। যিসকলে বিয়াৰ আগতে নিজৰ ইগো নিয়ন্ত্ৰণ কৰে, তেওঁলোকৰ বিবাহিত জীৱন সদায় সুখী হৈ থাকিব।