কেৱল ছোৱালীয়েই নহয়, ল’ৰাৰ তেজতো আইৰণৰ অভাৱ আজিকালি এটা ডাঙৰ সমস্যা। তেজত আইৰণৰ অভাৱত বিভিন্ন জটিলতা আহিব পাৰে। ব্যস্ত জীৱনৰ বাবে আমি আমাৰ শৰীৰক গুৰুত্ব নিদিওঁ। সেইবাবে আমাৰ শৰীৰ দুৰ্বল হৈ পৰে। বহুতে ভাবে যে যদি তেওঁলোকে জিৰণি লয় তেন্তে তেওঁলোক পুনৰ সুস্থ হৈ উঠিব।
শাৰীৰিক ক্লান্তিৰ বাহিৰেও শৰীৰত আইৰণৰ অভাৱৰ বহু লক্ষণ দেখা যায়। ৰাতিপুৱা সাৰ পোৱাৰ পিছত বহুতৰে শৰীৰটো ভাগৰুৱা অনুভৱ হয়। আনহাতে যদি মুখমণ্ডল আৰু চকুত সেই ভগৰুৱা চাপ পৰে। কোষত অক্সিজেনৰ অভাৱত উশাহ লোৱাত কষ্ট পোৱা, মূৰ গধুৰ হোৱা দৰে সমস্যা , ছালৰ কোষৰ ক্ষতিয়ে যদি দেখা দিয়ে তেন্তে বুজিব পৰা যাব যে এয়া ব্যস্ত কামৰ বাবে হোৱা ভাগৰ নহয়। তাৰ পিছত ডাক্তৰৰ পৰামৰ্শ মতে হিম’গ্লবিন টেষ্ট কৰিব। যদি তেনেকুৱা হয় তেন্তে ৰক্তহীনতা আৰু আইৰণৰ অভাৱৰ প্ৰমাণ ধৰা পৰিব। আইৰণ সমৃদ্ধ খাদ্য খোৱাৰ সময়ত সাৱধান হ’ব লাগিব যাতে শৰীৰে ইয়াক শোষণ কৰিব পাৰে।
তেজত আইৰণৰ মাত্ৰা বৃদ্ধি কৰিবলৈ প্ৰথমে খাদ্যৰ প্ৰয়োজন হয় য’ত প্ৰচুৰ পৰিমাণে আইৰণ থাকে। খাদ্যত পোৱা আইৰণ দুবিধ – স্নো আইৰণ আৰু নন-স্নো আইৰণ। মাছ, মাংস আৰু কণীত আইৰণ পোৱা যায়। এই ধৰণৰ আইৰণৰ প্ৰায় ৪০ শতাংশই শৰীৰে পোনপটীয়াকৈ শোষণ কৰিব পাৰে আৰু উদ্ভিদৰ খাদ্যত নন-হিম আইৰণ পোৱা যায়। গতিকে আইৰণ সমৃদ্ধ খাদ্য খোৱাৰ সময়ত সাৱধানতা অৱলম্বন কৰিব লাগিব যাতে শৰীৰে ইয়াক শোষণ কৰিব পাৰে। যেনে, ভাতৰ লগত শাক-পাচলিৰ ভজা খাওঁতে দুটোপাল নেমুৰ ৰস দিব পাৰে। ইয়াৰ ফলত শৰীৰত আইৰণৰ শোষণ ভাল হ’ব। মচুৰ দাইল, বীন, বাদাম, ঘেঁহুৰ ঘাঁহ, বিভিন্ন ধৰণৰ গুটি, ব্ৰাউন ৰাইচ, বিভিন্ন শস্য বা শস্য, গোটা ঘেঁহু আদি শাক-পাচলি খাব পাৰে। আকৌ ভিটামিন এ আৰু চি সমৃদ্ধ খাদ্য অন্তৰ্ভুক্ত কৰিলে শৰীৰে আইৰণ শোষণ কৰাত সহায় কৰে।
শৰীৰত আইৰণৰ অভাৱ দূৰ কৰিবলৈ বহুতে চিকিৎসকৰ পৰামৰ্শ নোলোৱাকৈ আইৰণৰ পৰিপূৰক গ্ৰহণ কৰে। এই ধৰণৰ পৰিপূৰক গ্ৰহণ কৰিলে পেটৰ বিষ হ’ব পাৰে। গতিকে চিকিৎসকৰ পৰামৰ্শ অবিহনে নোখোৱাই ভাল।