আমি সকলোৱে জানো যে শিশুৰ বিকাশ কেৱল গাখীৰ খোৱাৰ দ্বাৰাহে হয়। যদিও মানুহৰ বাবে মাতৃৰ গাখীৰৰ দৰে পুষ্টিকৰ আন কোনো গাখীৰ নাই, কিন্তু তথাপিও কিছুমান প্ৰাণীৰ গাখীৰ খোৱাটো স্বাস্থ্যকৰ বুলি কোৱা হয় যি খবৰ সত্য নহয়। কিয় জানেনে। যুগ যুগ ধৰি মানুহে গৰু, ম’হ, ছাগলী আদি জীৱ-জন্তুৰ গাখীৰ খাই আহিছে। গাখীৰ খোৱাৰ হাজাৰ হাজাৰ উপকাৰ সমাজ আৰু বিজ্ঞাপনত দেখা যায়। শিশুৰ বিকাশ হওক বা দুৰ্বল হাড়ৰ পুনৰুজ্জীৱন হওক, গাখীৰক অন্যতম উত্তম পুষ্টিকৰ দুগ্ধজাত সামগ্ৰী হিচাপে উপস্থাপন কৰা হৈছে। কিন্তু গাখীৰ সঁচাকৈয়ে সকলোৱে প্ৰতিদিনে খাব পাৰে নে? অধ্যয়নত গাখীৰত প্ৰটিন, কেলচিয়াম, ফছফৰাছ, ভিটামিন এ, ভিটামিন ডি, ৰাইবোফ্লেভিন (B2), নিয়াচিন (B3), পেণ্টোথেনিক এচিড (B5) আৰু ক’বালামিন (B12) আদি পুষ্টিকৰ উপাদান থাকে য’ত আয়’ডিন, পটাছিয়াম, চেলেনিয়াম আৰু জিংক থাকে উন্মুক্ত. লগতে দেখা গৈছে যে গাখীৰ সকলোৰে বাবে স্বাস্থ্যকৰ নহয়। লগতে ইয়াক অতিৰিক্ত পৰিমাণে খোৱাটো অতি ক্ষতিকাৰক বুলি প্ৰমাণিত হ’ব পাৰে-
গাখীৰত থকা পুষ্টিকৰ উপাদানৰ বাবে ভোক কমোৱা, হাড়ৰ বিকাশত সহায় কৰা, দাঁত শক্তিশালী কৰা, ডায়েবেটিছ প্ৰতিৰোধ আৰু নিয়ন্ত্ৰণ আদিত উপকাৰ পোৱা যায়।
আনহাতে কেৱল নিৰামিষ খাদ্য খোৱাসকলৰ বাবে গাখীৰ খোৱাটো উপকাৰী। কিন্তু গাখীৰ খোৱাটো সকলোৰে বাবে স্বাস্থ্যকৰ বুলি প্ৰমাণিত নহয়। কাৰণ ইয়াত লেক্ট’জ নামৰ চেনি পোৱা যায়, যাৰ বাবে ইয়াক হজম কৰিবলৈ লেক্টেজ নামৰ এনজাইমৰ প্ৰয়োজন হয়। এনে পৰিস্থিতিত ইয়াৰ অভাৱ হোৱা লোকসকলে গাখীৰ খালে বহু স্বাস্থ্যজনিত সমস্যাৰ সন্মুখীন হ’বলগীয়া হ’ব পাৰে।
প্ৰতিজন ব্যক্তিৰ শাৰীৰিক আৰু পাচন ক্ষমতা বেলেগ বেলেগ। এনে পৰিস্থিতিত প্ৰতিজন ব্যক্তিয়ে আনজনতকৈ কম গাখীৰ খায়। কিন্তু স্বাস্থ্যৰ দৃষ্টিকোণৰ পৰা প্ৰতিদিনে ২৫০ মিলিলিটাৰৰ পৰা ৪০০ মিলিলিটাৰ গাখীৰ খোৱাটোৱেই যথেষ্ট।
যিকোনো স্বাস্থ্যকৰ বস্তু বৃহৎ পৰিমাণে খালে ইয়াৰ সুফল বৃদ্ধি নহয় বৰঞ্চ শৰীৰত বিষক্ৰিয়াৰ সৃষ্টি হয়। ইয়াৰ প্ৰথম প্ৰভাৱ হজম শক্তিৰ ওপৰত হয়, যাৰ বাবে পেট ফুলা, ডায়েৰিয়া, গেছ আদি সমস্যা হ’ব পাৰে।
গাখীৰ হৃদৰোগৰ সম্ভাৱনা বৃদ্ধি কৰা অন্যতম কাৰক। ইয়াৰ কাৰণ হ’ল ইয়াত উপস্থিত থকা সংপৃক্ত চৰ্বি যিয়ে ধমনীত চৰ্বি বৃদ্ধিৰ বাবে দায়ী।