বিৰাট কোহলীয়ে বিজয়ীৰ পিছত সংবাদ মাধ্যমৰ আগত কয় – হতাশাই আপোনাক সফলতা কেতিয়াও দিব নোৱাৰে…

বিৰাট কোহলীয়ে মঙলবাৰে কয় যে তেওঁৰ সফলতাৰ মূল চাবিকাঠি হৈয়ে আছে “কোনো ভয় নোহোৱাকৈ” খেলাটোৱেই তেওঁৰ সফলতাৰ মূল চাবিকাঠি হৈয়েই আছে, কাৰণ তেওঁৰ ৪৫ সংখ্যক এদিনীয়া আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় শতকেৰে ভাৰতে শৃংখলাৰ উদ্বোধনী মেচত শ্ৰীলংকাৰ বিৰুদ্ধে ৬৭ ৰানৰ জয়লাভ কৰে।

৫২ আৰু ৮১ ৰানত দুটা ড্ৰপ কেচৰ পৰা ৰক্ষা পোৱা কোহলীয়ে সকলো ফৰ্মেটতে ৭৩ নং টনৰ সৈতে থিয় দিছিল আৰু ষ্টেডিয়ামৰ হাতচাপৰিৰ মাজত জুতি ল’বলৈ হেলমেট খুলিছিল।

মেচৰ পিছৰ উপস্থাপনত মেচৰ শ্ৰেষ্ঠ খেলুৱৈ কোহলীয়ে কয়, ‘মোৰ প্ৰস্তুতি আৰু উদ্দেশ্য সদায় একেই থাকে। ‘মই ভাবিছিলো যে মই বলটো সুন্দৰকৈ মাৰিছো। মই খেলা টেমপ্লেটটোৰ ওচৰত আছিল। বুজিলোঁ আমাক অতিৰিক্ত ২৫-৩০ ৰানৰ প্ৰয়োজন। দ্বিতীয়াৰ্ধত চৰ্তবোৰ বুজিবলৈ চেষ্টা কৰিলোঁ। ব’ৰ্ডত আমাৰ বাবে আৰামদায়ক মুঠ লাভ কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিছিল।”

শিকি অহা শিক্ষাৰ ওপৰত কোহলীয়ে কয়, ‘মই এটা কথা শিকিলোঁ যে হতাশাই আপোনাক ক’লৈকো লৈ নাযায়।

“খেলখন এতিয়াও অতি সহজ হৈয়ে আছে। যেতিয়া আমি নিজৰ মোহ, নিজৰ ইচ্ছা, মানুহৰ দৃষ্টিকোণৰ পৰা আমি কোন হওঁ তাৰ প্ৰতি নিজৰ মোহৰ সৈতে কথাবোৰ জটিল কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰো, খেলিবলৈ আৰম্ভ কৰাৰ সময়ত বেট বা বল তুলি লোৱাৰ সময়ত আমি কোন আছিলো। মই ভাবো যেতিয়া সেই দৃষ্টিভংগীটো বন্ধ হৈ যায়, তেতিয়া আপুনি নিজকে এনে এটা স্থানত ৰাখিবলৈ আৰম্ভ কৰে য’ত সকলোবোৰ কেৱল তললৈ ঘূৰি গৈ থাকে।’-তেওঁ লগতে কয়।

কোহলীয়ে লগতে কয় যে তেওঁ এতিয়া সঠিক কাৰণত খেলিবলৈ ঘূৰি আহিছে, আৰু তেওঁ প্ৰায় প্ৰতিখন খেলেই আপোনাৰ শেষ খেলৰ দৰে খেলাৰ দৰে অনুভৱ কৰে আৰু ইয়াক লৈ সুখী হোৱাৰ দৰে অনুভৱ কৰে,

“মই কথাবোৰ ধৰি ৰাখিব নোৱাৰো। খেলখন আগবাঢ়ি যাব, চলি থাকিব, আগতেও বহু খেলুৱৈয়ে খেলিছে৷ মই চিৰদিনৰ বাবে খেলিবলৈ যোৱা নাই। গতিকে মই কি ধৰি ৰাখিবলৈ চেষ্টা কৰিছো, কি ৰক্ষা কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিছো? গতিকে এই সকলোবোৰ মই উপলব্ধি কৰিলোঁ। মই [এতিয়া] এটা সুখী স্থানত আছো। মই মাত্ৰ মোৰ খেল উপভোগ কৰি আছো আৰু মই কেৱল খেলা-ধূলা কৰি উপভোগ কৰি খেলিব বিচাৰো।’

পিছত সূৰ্য্যকুমাৰ যাদৱৰ সৈতে হোৱা এক সাক্ষাৎকাৰত, বিচিচিআই ডট টিভিত ভাৰতীয় প্ৰাক্তন অধিনায়কগৰাকীয়ে আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় ক্ৰিকেটত শুকান সময়ছোৱাত তেওঁৰ পৰা যি আশা কৰা হৈছিল সেই বিষয়ে অধিক চিন্তা-চৰ্চা কৰে। কোহলীয়ে কয় যে তেওঁ নিজৰ প্ৰতি সত্যতাৰ পৰিৱৰ্তে সেই আশা পূৰণ কৰাতহে গুৰুত্ব দিছে।