✍ পুলিন শইকীয়া
‘আইন সকলোৰে বাবে সমান’ বুলি যদিও কোৱা হয়, প্ৰকৃতপক্ষে এই কথা সত্য হয় জানো? অৱশ্যে ন্যায়ালয়ৰ মজিয়াত কথাষাৰ সত্য যদিও কোনো কোনো গোচৰৰ ক্ষেত্ৰত শাসনাধিষ্ঠিত চৰকাৰে ন্যায়ালয়ক প্ৰভাৱিত কৰাৰো অভিযোগ নথকা নহয়৷ আইনৰ ৰক্ষক আৰক্ষীৰ দ্বাৰা সততে আইন ভংগ কৰাৰ দেধাৰ উদাহৰণ আছে৷ এইসকল আৰক্ষীৰ নব্বৈ শতাংশৰ ওপৰতে কোনো বিহীত ব্যৱস্থা লোৱা নহয়৷ আৰক্ষীৰ দ্বাৰা বহু নিৰীহ লোকে বহু হাৰাশাস্তিৰ সম্মুখীন হৈ আহিছে৷ উচিত বিচাৰৰ বাবে তেওঁলোকে দিনৰ পাছত দিন বাট চাইছে৷ ন্যায় তেওঁলোকৰ বাবে সুদূৰপৰাহত৷ বহু সময়ত আৰক্ষীৰ দ্বাৰা নিৰ্যাতিত বা অন্য লোকৰ দ্বাৰা নিৰ্যাতিত লোকে ন্যায় লাভৰ ক্ষেত্ৰত আৰক্ষীয়ে বাধা হৈ থিয় দিয়ে৷ হয়তু সেইসময়ত তেওঁলোকে নিজৰ মূৰৰ ওপৰত লৈ ফুৰা কথাষাৰ পাহৰি যায়৷ জনহিত জনসেৱাৰ্থে৷ আমাৰ ৰাজ্যৰ একাংশ মন্ত্ৰী বিধায়ক, পত্নী-পুত্ৰ, সাংগোপাংগো, ঢেমাধৰাই চৰকাৰৰ নীতি-নিয়মক সদায় বুঢ়াআঙুলি দেখাই আহিছে৷ এইসকলৰ ওপৰত মাত মাতিবলৈ কাৰো শক্তি নাই৷ কেতিয়াবা কিবা কাৰণত আৰক্ষী বা অন্যলোকে ব্যৱস্থা গ্ৰহণৰ বাবে আগবাঢ়িলেও যাদুকৰি ফোনৰ শব্দত থমকি ৰয়৷ সাধাৰণ জনতাৰ বাবে আইন বেলেগ আৰু তেওঁলোকৰ বাবে যেন আইন বেলেগ৷ বিশ্বত্ৰাস মহামাৰী কৰ’না কালতে কথাটো স্পষ্ট হোৱা যেন লাগিল৷ এতিয়া কথা হ’ল এনে ধৰণৰ বৈষম্যসমূহ দূৰ কৰি প্ৰতিজন দোষী ব্যক্তিৰ প্ৰতি একে দৃষ্টি প্ৰদান কৰি শাস্তি প্ৰদান কৰাৰ সাহস চৰকাৰৰ হ’বনে?’ আইন সকলোৰে বাবে সমান’ বুলি ৰাইজ পতিয়ন যোৱাৰ বাতাবৰণ এটা কেতিয়াবা গঢ়ি উঠিবনে? নে গণতন্ত্ৰত এয়া সম্ভৱ নহয় ?