বিংশ শতিকাৰ আটাইতকৈ প্ৰভাৱশালী পদাৰ্থবিজ্ঞানী হিচাপে বিবেচিত আইনষ্টাইনে কেইবাখনো গুৰুত্বপূৰ্ণ কাকত প্ৰকাশ কৰিছিল, আৰু তেওঁৰ আৱিষ্কাৰৰ বিষয়ে ভাষণ দিবলৈ পৃথিৱী ভ্ৰমণ কৰিছিল।১৯ এপ্ৰিল, ২০২২ হৈছে প্ৰখ্যাত পদাৰ্থবিজ্ঞানী এলবাৰ্ট আইনষ্টাইনৰ ৬৭ তম মৃত্যু বাৰ্ষিকী, যি তেওঁৰ আৱিষ্কাৰ আৰু আপেক্ষিকতাবাদৰ বিশেষ আৰু সাধাৰণ তত্ত্বৰ বিকাশৰ বাবে বিখ্যাত। গোটেই জীৱনজুৰি আইনষ্টাইনে কোৱাণ্টাম বলবিজ্ঞান আৰু মাধ্যাকৰ্ষণকে ধৰি বিভিন্ন ক্ষেত্ৰৰ ওপৰত গৱেষণা চলাইছিল। বিংশ শতিকাৰ আটাইতকৈ প্ৰভাৱশালী পদাৰ্থবিজ্ঞানী হিচাপে বিবেচিত আইনষ্টাইনে কেইবাখনো গুৰুত্বপূৰ্ণ কাকত প্ৰকাশ কৰিছিল, আৰু তেওঁৰ আৱিষ্কাৰৰ বিষয়ে ভাষণ দিবলৈ পৃথিৱী ভ্ৰমণ কৰিছিল। আইনষ্টাইনক ১৯২১ চনত “তাত্ত্বিক পদাৰ্থ বিজ্ঞানৰ প্ৰতি তেওঁৰ সেৱাৰ বাবে, আৰু বিশেষকৈ আলোকবৈদ্যুতিক প্ৰভাৱৰ সূত্ৰ আৱিষ্কাৰৰ বাবে” পদাৰ্থ বিজ্ঞানৰ নবেল বঁটা প্ৰদান কৰা হৈছিল। আইনষ্টাইনে লিখিছিল যে ব্ৰিটানিকাৰ মতে দুটা “আশ্চৰ্যই” তেওঁৰ প্ৰাৰম্ভিক বছৰবোৰক গভীৰভাৱে প্ৰভাৱিত কৰিছিল। যেতিয়া তেওঁ পাঁচ বছৰ বয়সত এটা কম্পাছৰ সন্মুখীন হৈছিল, তেতিয়া তেওঁ এই কথাৰ দ্বাৰা মন্ত্ৰমুগ্ধ হৈছিল যে অদৃশ্য শক্তিয়ে বেজীটো বিচ্যুত কৰিব পাৰে। এনেদৰেই তেওঁ অদৃশ্য শক্তিৰ প্ৰতি আকৰ্ষিত হৈছিল।যেতিয়া আইনষ্টাইনৰ বয়স ১২ বছৰ আছিল, তেতিয়া তেওঁ দ্বিতীয় “বিস্ময়”ৰ সন্মুখীন হৈছিল। তেওঁ জ্যামিতিৰ এখন কিতাপ আৱিষ্কাৰ কৰিছিল আৰু ইয়াক তেওঁৰ “পৱিত্ৰ সৰু জ্যামিতি কিতাপ” বুলি অভিহিত কৰিছিল। ১২ বছৰ বয়সত আইনষ্টাইন গভীৰভাৱে ধাৰ্মিক হৈ পৰে আৰু ঈশ্বৰৰ প্ৰশংসা কৰিবলৈ কেইবাটাও গীত ৰচনা কৰে। মেক্স টালমুড নামৰ এজন যুৱ চিকিৎসা বিদ্যাৰ্থী আইনষ্টাইনৰ ওপৰত এক গুৰুত্বপূৰ্ণ প্ৰভাৱ আছিল, আৰু আইনষ্টাইনক উচ্চ গণিত আৰু দৰ্শনৰ সৈতে পৰিচয় কৰাই এজন অনানুষ্ঠানিক শিক্ষক হৈছিল। যেতিয়া আইনষ্টাইনৰ বয়স ১৬ বছৰ আছিল, তালমুডে তেওঁক জাৰ্মান লেখক এৰন বাৰ্ণষ্টাইনৰ শিশু বিজ্ঞান শৃংখলাৰ সৈতে পৰিচয় কৰাই দিছিল। এই শৃংখলাটোত, লেখকে টেলিগ্ৰাফ তাঁৰৰ ভিতৰত ভ্ৰমণ কৰি থকা বিদ্যুতৰ কাষত চলোৱা কল্পনা কৰিছিল, যি হৈছে টেলিগ্ৰাফ আৰু টেলিফোন সংকেত বহন কৰা তাঁৰ। আইনষ্টাইনে তেতিয়া নিজকে এটা প্ৰশ্ন সুধিছিল: যদি এজনে ইয়াৰ কাষত দৌৰিব পাৰে তেন্তে পোহৰৰ ৰশ্মি কেনেকুৱা হ’ব। যদি পোহৰ এটা ঢৌ হয়, আৰু ইয়াৰ কাষত দৌৰিব পাৰে, পোহৰৰ ৰশ্মিটো স্থিৰ যেন লাগিব, হিমায়িত ঢৌৰ দৰে, তেওঁ ভাবিলে। সৰু তেজস্বত্বেও আইনষ্টাইনে জানিছিল যে স্থিৰ পোহৰৰ তৰংগ কেতিয়াও দেখা পোৱা নাছিল, যাৰ ফলত এক বিৰোধৰ সৃষ্টি হৈছিল। সেই সময়ত আইনষ্টাইনে তেওঁৰ প্ৰথম “বৈজ্ঞানিক কাকত” লিখিছিল, যিটো চুম্বকীয় ক্ষেত্ৰৰ ওপৰত আধাৰিত আছিল। আইনষ্টাইনৰ দেউতাক হাৰমান আইনষ্টাইনে ব্যৱসায়ত বাৰে বাৰে বিফলতাৰ বাবে আৰ্থিক সমস্যাৰ সন্মুখীন হৈছিল। হাৰমেনে এজন আত্মীয়ৰ সৈতে কাম কৰিবলৈ মিলানলৈ যায়, আৰু আইনষ্টাইনক মিউনিখৰ এখন বৰ্ডিং হাউচত এৰি যায়। অৱশ্যে, আইনষ্টাইন ছয় মাহৰ পিছত পলাই যায়, আৰু তেওঁৰ পিতৃ-মাতৃৰ ওচৰলৈ যায়। যদিও আইনষ্টাইনৰ সম্ভাৱনা আশাব্যঞ্জক দেখা নাছিল, তেওঁ পোনপটীয়াকৈ Zürich এটা প্ৰতিষ্ঠানত আবেদন কৰিব পাৰে, যাক ১৯১১ চনত চুইছ ফেডাৰেল ইনষ্টিটিউট অফ টেকন’লজী নাম দিয়া হৈছিল, যদি তেওঁ ইয়াৰ প্ৰৱেশ পৰীক্ষাত উত্তীৰ্ণ হয় তেন্তে হাই স্কুল ডিপ্লোমাৰ সমতুল্য নহয়। আইনষ্টাইনে গণিত আৰু পদাৰ্থ বিজ্ঞানত উৎকৃষ্ট প্ৰদৰ্শন কৰিছিল, কিন্তু ফৰাচী, ৰসায়ন বিজ্ঞান আৰু জীৱবিজ্ঞানত বিফল হৈছিল।

তেওঁৰ ব্যতিক্ৰমী গণিতৰ নম্বৰে তেওঁক পলিটেকনিকত নামভৰ্তি কৰাইছিল এই চৰ্তত যে তেওঁ প্ৰথমে তেওঁৰ আনুষ্ঠানিক স্কুলীয়া শিক্ষা সম্পূৰ্ণ কৰিছিল।আইনষ্টাইনে চুইজাৰলেণ্ডৰ এখন বিশেষ উচ্চ বিদ্যালয়লৈ গৈছিল, আৰু ১৮৯৬ চনত স্নাতক ডিগ্ৰী লাভ কৰিছিল। আইনষ্টাইনে তেওঁৰ জীৱনৰ কিছুমান সুখী বছৰৰ Zürich তেওঁৰ বছৰবোৰ বিবেচনা কৰিছিল। তেওঁ মাৰ্চেল গ্ৰছমেন নামৰ এজন গণিতজ্ঞ আৰু বেচোক লগ পাইছিল, যাৰ সৈতে তেওঁ স্থান আৰু সময়ৰ বিষয়ে বাৰ্তালাপ কৰিছিল।