জীৱ-জন্তুৰো আৱেগ থাকে, মানুহৰ দৰে অনুভৱ থাকে, মাত্ৰ দাবী কৰিব আৰু ক’ব নোৱাৰে: বম্বে উচ্চ ন্যায়ালয়
গৰু-ম’হকে ধৰি সকলো প্ৰাণীৰে মানুহৰ দৰে আৱেগ আৰু অনুভূতি থাকে। কিন্তু তেওঁলোকে নিজৰ কথা ক’ব নোৱাৰে। এটা গোচৰৰ প্ৰতি লক্ষ্য ৰাখি বম্বে উচ্চ ন্যায়ালয়ৰ এনে পৰ্যবেক্ষণ। আদালতে কয় যে যিহেতু জীৱ-জন্তুৱে নিজৰ দাবীৰ কণ্ঠস্বৰ দিব নোৱাৰে, সেয়েহে তেওঁলোকৰ বিৰুদ্ধে যিকোনো হিংসাৰ গোচৰ অতি স্পৰ্শকাতৰ হ’ব লাগে।
কেইবাজনো পশু ব্যৱসায়ীৰ আবেদনৰ ভিত্তিত বম্বে উচ্চ ন্যায়ালয়ে শুনানি গ্ৰহণ কৰে। জব্দ কৰা মুঠ ৩৯টা গৰু তেওঁলোকক ঘূৰাই দিবলৈ ব্যক্তিসকলে অনুৰোধ জনাইছে। তেওঁলোকৰ পশু ব্যৱসায়ৰ অনুজ্ঞাপত্ৰ আছে। এই ব্যৱসায়ীসকলৰ বিৰুদ্ধে কোনো অপৰাধৰ অভিযোগ নাই।
জীৱ-জন্তু কঢ়িয়াই অনা বাহনখনত খাদ্য-পানীৰ ব্যৱস্থা কৰা হোৱা নাছিল বুলি অভিযোগ উঠিছে। ‘অমানৱীয় পদ্ধতিৰে’ যান-বাহনত জীৱ-জন্তু পৰিবহণ কৰাটো জীৱ-জন্তুৰ ওপৰত নিষ্ঠুৰতা প্ৰতিৰোধ আইনৰ অধীনত শাস্তিযোগ্য।
নিম্ন আদালতত এটা গোচৰ চলি আছে। কিন্তু ৰায় নিদিয়ালৈকে ব্যৱসায়ীসকলে উচ্চ ন্যায়ালয়ত আবেদন জনাই জীৱ-জন্তুবোৰ নিজৰ লগত ৰাখিবলৈ অনুৰোধ জনায়। তেওঁলোকে কৈছিল যে সেই সময়ত গাখীৰ বিক্ৰী কৰি কিছু টকা উপাৰ্জন কৰিব পাৰে।
এই গোচৰৰ শুনানি গ্ৰহণ কৰি বম্বে উচ্চ ন্যায়ালয়ে লক্ষ্য কৰিছিল, “জীৱ-জন্তুৰ মানুহৰ দৰে আৱেগ, অনুভৱ আৰু ইন্দ্ৰিয় থাকে। তেওঁলোকৰ বাবে আইন আছে। কিন্তু পাৰ্থক্যটো হ’ল তেওঁলোকৰ অধিকাৰ আইনত উল্লেখ থাকিলেও সেই দাবীবোৰ তেওঁলোকে উপলব্ধি কৰিব নোৱাৰে। গতিকে পশু অধিকাৰ, পশু কল্যাণ আৰু সুৰক্ষাৰ বিষয়টো অতি সংবেদনশীলভাৱে চোৱা উচিত।
শেষত বম্বে উচ্চ ন্যায়ালয়ে সেই ব্যৱসায়ীসকলৰ আবেদন নাকচ কৰে। নিম্ন আদালতৰ ৰায় নোপোৱালৈকে তেওঁক এটা নিৰ্দিষ্ট গোহালিত ৰাখিবলৈ নিৰ্দেশ দিয়া হয়। একে সময়তে সংশ্লিষ্ট থানাৰ আৰক্ষী বিষয়াক পশু চিকিৎসকৰ সৈতে মাহত এবাৰ বা দুবাৰকৈ তেওঁলোকক বিচাৰি উলিয়াবলৈ আদালতে নিৰ্দেশ দিয়ে। আদালতে কয় যে তদন্ত নিম্ন আদালতক প্ৰতিবেদনৰ ৰূপত দিব লাগে।