ভাল অভিভাৱকত্ব হ’ল য’ত পিতৃ-মাতৃয়ে সন্তানক তেওঁলোকৰ অভাৱৰ বাবে বকাবকি কৰাৰ পৰিৱৰ্তে ভাল গুণ শিকাবলৈ চেষ্টা কৰে। অভিভাৱকত্ব হৈছে পিতৃ-মাতৃৰ অগণন সিদ্ধান্ত আৰু কৰ্মৰে ভৰা এক যাত্ৰা যিয়ে শিশুৰ আত্মবিশ্বাস আৰু আত্মসন্মানক গঢ় দিয়ে। যদিও প্ৰতিজন অভিভাৱকে নিজৰ সন্তানক আত্মবিশ্বাসী আৰু নিৰ্ভীক হোৱাটো বিচাৰে, কিন্তু যদি শিশুটি লাজকুীয়া হয় তেন্তে শিশুটিক কেনেকৈ আত্মবিশ্বাসী কৰি তুলিব। এনে পৰিস্থিতিত আজি আমি আপোনালোকক কিছুমান কথা কম-
যদি কোনো শিশুৱে ভুল কৰে তেন্তে শিশুটিক বকাবকি কৰাটো প্ৰয়োজনীয়। ইয়াৰ দ্বাৰা তেওঁ কি কৰিব লাগে আৰু কি কৰিব নালাগে সেই কথা জানিব পাৰিব। কিন্তু সকলোৰে সন্মুখত বকাবকি কৰাটো অতি ভুল প্ৰথা, ই শিশুৰ আত্মবিশ্বাস দুৰ্বল কৰি তোলে।
প্ৰতিটো শিশুৱেই বেলেগ বেলেগ আৰু বিশেষ। কিন্তু বেছিভাগ অভিভাৱকে এই কথা বুজি নাপায় আৰু নিজৰ সন্তানক আন ল’ৰা-ছোৱালীৰ লগত তুলনা কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰে। তেওঁলোকে এনে অনুভৱ কৰে যেন তেওঁলোকে শিশুটিক ভাল কাম কৰিবলৈ প্ৰেৰণা দিছে, কিন্তু বাস্তৱত ইয়াৰ ফলত শিশুৰ আত্মবিশ্বাস কমি যায়।
সাধাৰণতে বেছিভাগ পিতৃ-মাতৃয়ে শিশুৱে কোৱা কথাবোৰ শুনাতকৈ বৰ্ণনা কৰাত বেছি নিয়োজিত হয়। এনে শিশুৱে বহুত হেঁচা অনুভৱ কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰে আৰু লাহে লাহে তেওঁ নিজৰ মতামত মুকলিকৈ প্ৰকাশ কৰাৰ আত্মবিশ্বাস হেৰুৱাই পেলায়। শিশুটিয়ে কোৱা কথাবোৰ মনোযোগ দি ভালকৈ শুনিব লাগে।
পিতৃ-মাতৃতকৈ শিশুৰ অভিজ্ঞতা কম হ’লেও তেওঁলোকেও কথাবোৰৰ ওপৰত নিজৰ নিজৰ মতামত ৰাখিব পাৰে। এনে পৰিস্থিতিত যদি আপোনাৰ সন্তানে কিবা এটা বিষয়ত নিজৰ মতামত প্ৰকাশ কৰিব বিচাৰে, তেন্তে তেওঁক নীৰৱ নকৰিব তেওঁক নিজৰ মতামত প্ৰকাশ কৰাৰ স্বাধীনতা দিয়ক। ইয়াৰ ফলত তেওঁৰ আত্মবিশ্বাস বাঢ়িব। এইটোও সম্ভৱ যে শিশুটিৰ কথাই আপোনাক কথাবোৰ বুজিবলৈ নতুন দৃষ্টিভংগী দিব পাৰে।